| نظرات (0)
خط كشي نوعي از مواد شيميايي يا برچسب هايي است كه براي انتقال اطلاعات خاص مانند نشان دادن مسير صحيح جاده يا مسير، عبور يا عدم عبور، خطوط عابر پياده، خطوط مجاز براي پارك خودروها و غيره استفاده مي شود.
علامت گذاري و خط كشي جاده براي ارائه اطلاعات ترافيكي بهتر به رانندگان و عابران يكي از مهم ترين عوامل در به حداقل رساندن سردرگمي و عدم اطمينان هنگام رانندگي يا عبور است. علامت گذاري يا طراحي در كشورهاي مختلف تقريباً مشابه است، اما هر كشور استانداردها و معاني خاص خود را دارد.
امروزه با پيشرفت تكنولوژي از موادي با شكست نوري بالا در ساخت خط كشي جاده ها استفاده مي شود. اين مواد نور وسايل نقليه را منعكس مي كنند و در شب آنها را به عنوان چراغ هاي نوراني روشن مي كنند.
رنگ
علاوه بر رنگ در خطوط، افزودني هاي با ضريب شكست بالا اضافه مي كنند و در كنار جاده و يا در پاركينگ ها استفاده مي شوند، البته در مكان هاي مختلف مواد به كار رفته در رنگ ها با توجه به استانداردهاي اعلام شده توسط سازمان متفاوت است. نگران. استفاده از رنگ در خط كشي جاده ها به سال 1905 برمي گردد و از نظر هزينه كم براي ايمني راه استفاده مي شود.
رنگ از سه قسمت اصلي تشكيل شده است: رنگدانه ها، رزين و آب يا حلال. رنگدانه ها دانه هاي كوچكي هستند كه نقش آنها نشان دادن رنگ روي سطح است. ميكروبيدها را مي توان با UV يا ساير مواد براق مخلوط كرد. قسمت دوم رزين است كه نقش موثري در چسباندن مواد به سطح جاده دارد. رزين ها و رنگدانه ها و مواد مورد استفاده در رنگ از مواد مختلفي مانند: لاتكس استات پي وي سي، متيل متاكريلات يا رزين هاي اكريليك ساخته مي شوند. حلال هاي مورد استفاده براي صاف كردن رنگ بسته به مواد ديگر و سطوح مورد نظر متفاوت است. نفتا، تولوئن، متانول، متيلن كلريد و استون حلال هاي مورد استفاده در رنگ هستند.
رنگ زرد، كه از رنگدانه هاي زرد در مواد رنگ استفاده مي شود، اغلب در بزرگراه ها در ايالات متحده استفاده مي شود. اين رنگ ها توسط دستگاه رنگ پاش به نام پلاتر مشخص مي شوند كه قابليت ذخيره مقدار زيادي رنگ را دارد (برابر با توجه به طول مسير و محدوديت هاي ترافيكي گاهي اوقات از يك رنگ پاش كوچك دستي يا اتوماتيك استفاده مي شود. رنگ از طريق يك سري شيلنگ هواي تحت فشار با ذرات ريز با شكست زياد روي سطح جاده پاشيده مي شود. البته دانه هاي بازتابنده به طور جداگانه در مخزن ديگري ذخيره مي شوند و با رنگ روي جاده پاشيده مي شوند و در برخي موارد مخلوط مي شوند. با رنگ
يكي از رايج ترين انواع مهر زني در دنيا، مهر زني ترموپلاستيك است كه قيمت بيشتري دارد و دوام بيشتري دارد. در اين سيستم از چسب هاي ترموپلاستيك استفاده مي شود. چسب هاي ترموپلاستيك معمولاً از مخلوط، رزين، دانه هاي بازتابنده و رنگدانه ها تشكيل شده اند. استفاده از اين نوع رنگ ها با هدف اجتناب از استفاده از حلال ها و ادغام در سيستم بازتابي است. . (تفاوت اين سيستم با سيستم قبلي در رزين يا اجزاي رزين و نوع رنگدانه و نوع دانه هاي انعكاسي است)
دستگاه مارك ترموپلاستيك كاملاً با دستگاه رنگ آميزي معمولي متفاوت است. اين دستگاه ها مواد را تا 200 درجه سانتيگراد گرم مي كنند، سپس توسط يك نازل لرزاننده روي سطح جاده ريخته مي شود و بلافاصله دانه هاي بازتابنده در بالاي آن قرار مي گيرند. اين نوع خط كشي داراي انعكاس و دوام بالاتري بوده و به دليل ضخامت آن هنگام عبور وسيله نقليه از روي خطوط صدا ايجاد مي كند. خطوط ترموپلاستيك معمولا سفيد و گاهي زرد هستند. خط سفيد شامل سفيد تيتانيوم، اكسيد روي و ليتوفون است.
لازم به ذكر است كه بر خلاف سيستم رنگ، علامت گذاري ترموپلاستيك به دليل گرماي مواد و سيستم رنگ صورتي بسيار زمان بر است.
:: موضوعات مرتبط:
:: برچسب‌ها:
،
خبرنامه پیامکی 
